بسم الله الرحمن الرحیم

با تفنگی که از فشنگ خالی است ،چگونه می توانی تیر بیندازی و شکاری را بزنی و

آهویی صید کنی و از خوردن آن لذت ببری . 

وقتی درون انسان خالی از معقولات است ،

چگونه می تواند با این درون خالی به عالم ملکوت ، تیر پرتاب کند و

شکاری ملکوتی بزند و معقولات را صید کند و بخورد و به رشد عقلانی برسد .

تفنگی که خالی است وقتی ماشه ی آن را می کشی  ،

به راحتی می توانی از طرز صدا یش بفمهی که خالی است .

 انسانی که درون او از معقولات خالی است به محضی که صدایش دربیاید و

شروع کند به حرف زدن از حرفهایش به خوبی می فهمی ،

چقدر درونش از معقولات خالی و تهی است .

انسان وقتی انسان است که انسا نیت و شخصیت داشته باشد ،

انسانی شخصیت دارد ،که درونش پر از معقولات باشد .

کسی که معقولات را ادراک می کند ، هرگز خطا نمی کند،

 چون خوبی وبدی را از هم تشخیص می دهد ومی شناسد .